(y no lo pienso hacer (a no ser que me obliguen))

sábado, 8 de septiembre de 2012

Ser profesor.

Una de las cosas que nunca haría es ser profesor, porque estoy en contra del sufrimiento de la gente. Los profesores son unos individuos que joden hacen sufrir a sus alumnos para disfrute propio ayudarlos en su formación escolar. Los alumnos durante su etapa escolar son martirizados sin compasión hasta que sangran por los ojos, oídos, nariz, boca y otros lugares por los que no te gustaría sangrar (por ejemplo, por una uña).
Hay muchos tipos de profesores. Estos son algunos de ellos:
  • El despistado: Esta clase de profesor nunca se da cuenta de lo que pasa en clase (o eso o es que le da igual y pasa de todo). Tienen menos luces que el cerebro de Paris Hilton. Suelen llevar gafas, que puede ser la razón de que no vean como ese alumno le está... ¿¡¿¡¿cortando el pelo?!?!?
  • El estresado: Suele entrar en clase ya estresado y con prisa para acabar cuanto antes con su sufriniento y aumentar el de sus alumnos. Aunque eso es lo que el cree los alumnos le siguen la  corriente como si de un loco se tratara (bueno en realidad si que lo es porque sino no se meteria a profesor). Lo mas llamativo de esta especie de dictador profesor es que es capaz de echar a alguien de su clace unicamente porque le cae mal. Veamos una demostracion:
         Profesor: Pepito, ¿se puede saber que estas haciendo?
         Alumno: Nada profe, atendiéndole, como siempre.
         P: Mentira!!! Estabas respirando!!! Fuera de clase inmediatamente!!!
         A: Pe...pe...pero...
         P: Ni pero ni tetas, vete a direccion.
         A(Saliendo por el pasillo) A ver como se lo explico al director...
         (Ya sentado en el despacho del director).
         D: No te preocupes, eres el noveno que me visita hoy...
  • El Breaking bad: ¿Quién no tuvo nunca el típico profesor de química que al diagnosticarle un cáncer, en vez de coger la baja y mandar a tomar por culo a sus alumnos, se pone a fabricar anfetas? Desde luego es el tipo de profesor más duro que existe, más
  • El 0.0.0.0001: Son los profesores que no se llevan nada bien con la tecnología y que hacen sufrir a los grandes avances tecnológicos haciendo burradas como pintar con un rotulador permanente en la pizarra digital, usar Internet Explorer, buscar Google en Google y luego darle a Google, y la peor de todas, juntar la dos últimas. 
Se que aún quedan algunos más, pero no tengo ganas de escribir más... Así que aquí os dejo un vídeo:


PD: Cualquier parecido con la realidad es pura coincidencia.

domingo, 29 de julio de 2012

Onte comín patatas,que non teño título joder



Bueno, bueno, non sei si estaredes dacordo co qe vou contar, falarei sobre o ser humano e a relación co medio do transporte: o autobús.
Veredes, podemos dividir 3 etapas no comportamento do ser humano co transporte a mencionar.

1ª etapa):Podemos incluir ao ser humano nunha etapa infantil e/ou primaria. O neno divídes en 2 tipos. Un deles caracterízase por unha conducta qe cando entra no autobús, ten qe ir oblijatoriamente no asiento dadiante, si non morre, podíamos observar cómo se pelexaban os rapases por este prezado asiento, a empuxarse, a insultarse, a pejarse sólo por ese sitio, era a aparición do vicio no ser humano, eu mesmo pertencía a este jrupo, o rapas cando se sinte derrotado, ten qe ir ao asiento datrás e esperar a qe o malpocado dadiante baixe do asiento na sijiente parada para proseguir a loita. O outro tipo é si naceches ca capacidade innata de ser o guay do colegio, é dicir, suspender, xojar ben ao fubol; si eres dese tipo, tes qe ir oblijatoriamente atrás, non se sabe por qe pero tes qe ir, ademais os asientos están feitos como si os chamaran, en plan asamblea, 5 asientos unidos. O raro é qe aos rapases dadiante non lles interesa, e eso qe teñen a filosofía "culo veo culo qiero", pero solo cos asientos dadiante, foi debido a un homo sapiens sapiens qe se sentou diante e á xente lle justou. Ademais aos qe se sentan atrás séntanse coa rodilla no asiento e apollados ao cristal, ese cristal co de "romper en caso de emergencia" qe si lle das un cabesaso ou aljo asi nn rompe, solo con ese martillo rojo; séntanse asi para ser vistos como o neno qe desobedece ao conductor qe sempre di "sentádevos".

2ª etapa):É a mais aburrida, abarca dende a adolescencia até a madurez, o individuo séntanse en calqeira lado, dalle ijual o sitio, raro qe vaia no autobus si se ten un carné de condusir

3ª etapa):Abarca a ancianidade, o vello ten qe se sentar diante, ten unha capacidade de sentarse no primeiro sitio qe ve,o qe non pasa nas anteriores etapas, ademais os vellos conosense todos, e fano para falar co conductor.

Falar co conductor, outra cuestión. Cómo o vas faser si hai un cartel qe pon "Prohibido hablar con el conductor"? E lo cando se che pasa a parada qe? Vaste para A Coruña?
Outro dilema, os baños dos autobuses, son como as televisions, non se usan, para qe estan lo? O problema está en qe estás na autopista e asta pasados 100 km non se para, primeiro, cómo lle pides a chave imaxinaria do baño ao conductor? Non podes falar con el, diredes vós "pídelle qe para nunha área de decanso"; non porqe non se lle pode falar, o conductor condusirá ben pero ademais de qe é un borde aljo maleducado é, tamén é unha profesion qe toca os collóns.

No de sentarse con aljen tamén ten tela. O ser humano tende a ser ejoista, ten un sitio libre ao seu lado pero non o qere deixar,suele poñer a mochila en plan "laralá, é o sito da mochila" pero tes qe deixalo porqe si non míranche con cara de asco, ou despertanche os moi cabrons. Si ven unha tia cachonda non pasa nada porqe lle deixas o sitio ainda qe sempre ven acarrexada con bolsas pero si é unha vella... qe pode ser unha vella como tua abuela e non pasa nada pero si é unha maleducada, ou sexa, unha porca destas, a moi asqerosa a moverseche, a qitarche o sitio e a esmajarche, e ou mellor moléstalle qe andes coa musica pero o conto e qe molestas mais ti jorda; o conto é qe cando che marcha para outro asiento o ser humano (polo menos eu) síntese en plan, "ai moléstoche non? e ao resto non lles molesta o acompañante, será porca.

Xa vedes qe é moi falso o autobus, e o conductor, é unha espesie aparte, condusen ben pero sonche asi, non deben ter moita vida personal os pobres, todo o dia a condusir, mimadriña.
Na miña opinión jústame mais o tren qe o autobus, non sei qe ten qe me cautiva e apasiona, tan larjo e rápido e polo menos podes mover as pernas nun viaxe larjo qe eso no avión ou no autobus non o podes faser, qeres parar para ir ao baño e marchase sin ti o autobus e qédaste en ninjunha parte, vaia putada.

lunes, 30 de abril de 2012

Ser americano (de EEUU)

"No soy un hombre de plegarias, pero si estás en el cielo, ayúdame ¡¡SUPERMAN!!"     
      -Homer J. Simpson                    

Los también conocidos como yonkis yankis son una especie está en peligro de estinción (ellos son su propio peligro) que se creen los reyes del mundo y que España está, o es México. Los líder de los gringos son Obama, el señor de KFC y el payaso del McDonals. Van a comulgar frecuentemente a estos sitios pidiendo una McHamburguesa (sí, no se como se llaman) que lleva de todo menos carne, bueno si, carne de rata, de gato, de elefante (cortesía del rey), etc. Así están todos gordos.
Hagamos un resumen de la vida de un americano medio:
  • Cuando nacen, están destinados a ser unos patriotas de su pais. sus padres siempre están ahorrando para que su hijo vaya a la universidad, aunque este sea más tonto que hablar con el ano. Las aficiones de un niño yanki son varias, vender limonada, jugar al baseball, construir una casa en un árbol, sacarse la licencia de armas, vamos, lo normal para un chaval de 8 años.    
  • Cuando empiezan el instituto, comiezan a dividirse entre pringaos y populares (y no, no son afiliados al Partido Popular). Los pringaos son los empollones, frikis, gorrogordos y marginados varios. Nunca triunfan en ningún deporte excepto en el típico certamen de ciencias y también en el de deletrear (que mira que no saber deletrear ni las palabras de tu propio idioma por muy chungo que sea. Hay que ser idiota).                                     Los guays son los que juegan al fútbol americano, que es como el rugby pero para nenas en vez de para hombres, o al baloncesto (en esto son más mantas porque son mejores los negros). Copulan con las animadoras, que son siempre rubias, tontas y se llaman Sally.
  • Al término del instituto, algunos van a defender su patria alistándose en el ejército para matar terroristas que amenazan su país. Cuando acaban esta etapa de su vida se convierten en veteranos de guerra que cuentan sus aventuras de guerra que a nadie le interesa. Por eso acaban en residencias de ancianos.
  • Al no haber nichos, en EEUU entierran a sus muertos en un prado verde en el que hasta se puede jugar al fútbol (soccer para ellos) en el. por la noche, estos prados se convierten en un lugar siniestro con portales oxidados que chirrian. También es el lugar donde se producirá el apocalipsis zombie.
Que buena visión para matar terroristas.

No te muevas, no te muevas, no te muevas...





                   


                       




Veamos algunos ejemplos de la gran inteligencia estadounidense (atentos al segundo video):